پیام بروجردی، کاشف توحید بدون مرز برای نوروز 1400

سلام
نوروزتان مبارک

همه اقوام، برای خودشان نوروز دارند. آغاز هر سالی، نوروز تابعین آن سال است. آغاز سال قمری، آغاز سال شمسی، آغاز سال میلادی، آغاز سال چینی برای بسیاری از ملل اهمیت دارد.
در آیین زرتشت که متعلق به ایران قبل از اسلام است، از روزگار کهن رسم بود که این روز را گرامی می‌داشتند، شادی می‌کردند، ولی هنوز در بطن و متن خود این شادی، انتظار وجود دارد، آیا می‌دانید چرا؟ برای این که معتقدین به نوروز قطعا گرفتار، بیچاره، دردمند، فقیر و تحت تبعیض و ظلم بوده اند، پس به امید این که در سال جدید از شر این مشکلات خلاص شوند، جشن می‌گرفتند و تبریک می‌گفتند. وگرنه تبریک گفتن برای این که آغاز بهار است، گل ها باز شده، شکوفه ها سر زده، درخت ها سبز گشته، چندان تبریک گفتنی نداشته است! آیا می دانید چرا؟ برای این که خدا حال گیر است! اکثرا و قریب به اتفاق اوقات دیده ایم که بهار که شروع شد و نوروز که به پشت سر رفت، ناگهان یک سرما، یک یخبندان، یک برف یا یک تگرگ می آید و هر آنچه که مایه و سرمایه کشاورز بوده و یا مایه دلخوشی باغدار بوده را نابود می‌سازد.
پس خود این آغاز سال، فی نفسه ملاک نیست، بلکه نوروز ظرفی است که مظروف آن مهم است، وگرنه از شما که اکنون به تعداد سال‌های عمرتان، نوروز های زیادی دیده اید، می‌توان پرسید که واقعا مظروف آن چیست؟
مثلا در دیانت آن دعا را می‌خوانند که اللهم غیرسو حالنا بحسن حالک، خدایا تغییر بده بدبختی ما را به خوشبختی. می‌توان گفت این دعای بسیار زیبایی است! و یا دعایی که می‌خوانند یا مقلب القلوب و الابصار، یا مدبر اللیل و النهار، یا محول الحول و الاحوال، حول حالنا الی احسن الحال، این دعای بسیار خوبی است! ای کسی که قدرت تو در طبیعت و انسان و جهان مستولی و مشهود است، حال ما را از سو القضا به حسن القضا ببر!
ولی مهم این است که این دعاها اجابت بشود! در حالی که خود این نوروز حامل گرفتاری‌ها و بدبختی‌هایی است که آنهایی که در نوروز شادمانی می‌کنند، خودشان هم قبول دارند که شادی شان دوام ندارد. یعنی خود فرا رسیدن آغاز سال، باعث دردسر خانواده هاست، درگیری ها، فشارها، بگو مگوها، طلاق ها، جدایی ها، کینه ها و قهر کردن ها همچنان زیاد می‌شود! زیرا نوروز یک سری شرایط را ایجاب می کند که از عهده کفیل خانه ساخته نیست. بنابراین می‌بینید که در نهایت نوروز آنها با تلخی همراه می‌شود، هیچ بهره ای نمی‌برند و آثار وخیم آن شاید تا نوروز سال دیگر و حتی تا سال ها بعد نمایان باشد.
پس ما از آن خدایی که ادیان و مذاهب نتوانستند برای ما بیاورند، در حالی که می‌دانیم که این هستی صاحبی دارد، این گیتی مالکی دارد، این دنیا فروانروایی دارد، ما از آن خدای حقیقی می خواهیم که سال جدید را برای ما متفاوت قرار بدهد.
ملت ما و سایر ملت های دنیا در سال جاری و سال قبل از آن گرفتار کرونا بودند و در کنار آن کسادی مشاغل، بیچارگی، درماندگی، ورشکستکی، بیماری های مختلف اعم از بیماری ‌های واگیر جنسی و بیماری های لاعلاج فراگیر شد، ما از آن خدا می‌خواهیم یک نوروز شسته-رُفته بدهد! گرچه خیلی بعید است، ولی می‌گویند آرزو بر جوانان عیب نیست، یا می‌گویند فرض محال محال نیست! ما فرض می‌کنیم که این آرزو اجابت بشود برای شما عزیزان، مخاطبین، یاران من و شاگردان من و تمام ایرانی‌های عزیز و تمام هموطنانی که در کل جهان پخش و منتشر هستند.
برای همه شما آرزوی رفاه، سلامتی، آسایش و آسودگی و راحتی می‌کنم.

خداحافظ
بروجردی، نوروز ۱۴۰۰