✍️شک کردن همیشه یک صفت ناپسند نیست ، چرا که این عمل موجب کنکاش بیشتر برای کشف و یا اصلاح نگرش ها نسبت به حقایق پنهان و یا اشتباهات گذشتگان بوده و عامل و انگیزه ای برای اکتشاف و یافتن پاسخ به سوالات بشری در تمام حوزه ها و علوم می گردد.
شک کردن به فرامین و دستورات مذهبی به جهت قدسی انگاری آنان و ادعای اتصالشان به الوهیت همیشه امری نکوهیده محسوب شده که بعضا فرد شکاک و پرسشگر را ، تا مرحله ارتداد و صدور حکم مرگ کشانده است.
بوده اند افرادی چون گالیله که همیشه مورد هجوم دینداران سنتی قرار گرفته اند و علت تمام این جبهه گیری ها و واکنش های منفی ، به نگاه نقادانه فرد پرسشگر بر می گردد، که مرزهای مقدسات را مورد پرسش و تحلیل عُقلایی قرار داده است.
رسوم اجتماعی شکل گرفته در جوامع مذهب محور،تحمیل شده قدرت مذهبی حاکم در گذر زمان بوده و ازآنجا که با پوشش قداست، به دور از شک ورزیدن به هنجاری شکست ناپذیر بدل گردیده،همیشه از نقد بدور بوده و در یک حاشیه امنی قرار داشته و اینچنین است که آداب و رسوم و مناسک مذهبی در چنین جوامعی،امری پذیرفته شده محسوب می گردد، هرچند که ممکن است این آداب با دستاوردهای علمی و علوم شناخته شده نیز در تضاد باشند ولی به جهت انتساب آنها به امری قدسی ، مورد پذیرش بدون چون و چرا قرار گرفته است.
در چنبن بستری که اعتقادات، خالی از هرگونه پرسشگری شکل می گیرد ، جامعه از پویایی خارج گردیده و انسان در حد ربات تنزل پیدا می کند ، ربات هایی که با انجام فرائض بدون لحظه ای درنگ و پرسشگری در پی بهشت فرضی و فرار از جهنم ساخته شده ادیان و مذاهب به اعمالی دیکته شده اصرار می ورزند.
اینگونه است که افراد شک های خود را فروخورده و تحت تاثیر اندیشه غالب از جمعیت اکثریت ، پیروی می کنند ، زیرا شخص نمی تواند خود را پیشگام حقایق دشواری بداند که پیش از این ناشناخته بوده و با شک و پرسشگری او ایجاد خواهد شد.
میل به شک کردن فرد به وسیله احساس درونی او تضعیف گردیده چرا که رسوم و مناسک مذهبی حاکم بر جامعه که سابقه دیرینه دارند و مردم به آن پایبند هستند همان استاندارد درست تلقی می شود و اینگونه است که اعتقادات مذهبی مانع بروز شک سازنده شده و هرگونه تحلیل عقلایی در این خصوص ، گناه کبیره و صغیره و توهین به مقدسات نام گرفته و موجب خشم باورمندان مذهبی و خاموشی صاحبان قلمی می شود که تحت لوای قدرت مذهبی حاکم زندگی می کنند.
