گمراهی خداپرستان

آیا آفریدگارِ هستی به روزهٔ یک موجودِ خاکی، در یک کره‌ای که اصلاً در عالم آفرینش دیده نمی‌شود، احتیاج دارد؟! می‌گوید: اگر روزه مبرّای از خشونت و عصبیّت باشد خدا به آن نیاز دارد. وجود این احادیث در ادبیات دینی باعث گمراهی خداپرستان می‌شود. حاجت مال بشر است یا مربوط به خداست؟! تو دستت را بالا می‌گیری، می‌گویی خدایا حاجت مرا بده! حتماً خدا هم دستش را می‌آورد پایین می‌گوید حاجت مرا بده!؟ وقتی خدا کوچک شد همین است دیگر! وقتی‌که می‌گوید: صدقه می‌دهی خدا دستش را می‌آورد، صدقه را فقیر نمی‌گیرد خدا می‌گیرد! خب همین است دیگر! آنقدر ذات اقدس کبریایی را کوچک کردیم که او را آوردیم زیر لحاف که نگاه کند زیر لحاف چه خبر است؟ واقعاً شرم دارد انسان. این عبادات به چه درد می‌خورد؟ فروع_دین، اصلش خراب است. برای مثال همین روزه را درنظر بگیرید، اصلاً قولِ زور هم در آن نباشد، عمل زور هم نباشد، کلّ عمرت را روزه بگیر، ‌وقتی دیدگاهت این است که خدا اینقدر حقیر و فقیر و صغیر و محدود است، این چه عبادتی است؟