در شناسایى خدا مردم را در حدّ توهین‌آمیزِ آن متوقف کردند، نه ابتدایىِ آن!

صد و بیست و چهارهزار آخرین آمار بود که تعداد انبیاء است، تعداد آنهایى که مردم را دورِ خودشان چرخاندند و خدا را کوچک کردند و مردم را در شناسایى خدا در حدّ توهین‌آمیزِ آن متوقف کردند، نه ابتدایىِ آن! وقتی‌که براى خدا مکان ترسیم می‌شود و بعد می‌گویند حضرات رفتند آن بالا نشستند بغل او، این درست است که این رفت بالا مقامش(حضرات)، ولى او(خدا) آمد پایین، سقوط کرد. براى همین تا یک ذرّه به انسان فشار می‌آید زود یقهٔ خدا را می‌گیرد او را به فحش می‌کشد، چرا؟ چون فهمیده، جا افتاده برایش که خدا یک موجودی است آن بالا نشسته، اینقدر معمولی است که پایینی‌ها می‌روند مهمانی او، پیش او، بعد هم اشتغالش همین است، مسئولیّتش همین است که تو نماز بخوانی او خوشحال بشود، تو روزه بگیری او شاد بشود، اگر حج نروی ناراحت می‌شود که خانه‌ام تنها ماند، خالی ماند، همین، این خدا اینقدر است! این آمار و ارقام یک خوبی دارد، یعنی متوجه می‌شوی هر چه به پای این خدا بستند زمینی‌ها‌ بستند، خاکیان بستند، هیچ ربطی به فرمانروای مطلق هستی ندارد.