اساس دیانت غیبت زده شما را مجاز می کند در حین عبادت خدا، از معبودت روی برگردانی!

در احادیث آمده است:

1- نخست: نمازگزار در نماز می‌تواند حرکات آناتومى انجام بدهد. اگر در نماز یک کاری پیش آمد یا چیزی یادت افتاد و خواستی مطلبی را به شخصی که روبرویت ایستاده است بگویی می توانی با تکان دادن سر و دست، مطلب را به او بفهمانی به خانمها هم گفته شده است که در این شرایط می توانید کف بزنید!

2- دوم: امام صادق با کسى کار داشت در نماز سنگ به او پرت می‌کرد.

3- سوم: اگر شخص حس کند، این شخصی که در کنارش هست، گرفتار و زمین گیر است، در نماز، می تواند بلند شود و عصای آن شخص را به او بدهد و دوباره به نماز ادامه بدهد.

برایتان سه‌ مثال در آوردم، وقتى که اینها را کنار هم می‌گذارید، نشان می‌دهد که ستون دین که می گویند نماز است، «اَلصَّلَاهُ عَمُودُ الدِّینِ»، چقدر کج و کوله است. بعد مذهبى که روى این ستون برافراشته شده می‌خواهد معتقد خودش را کجا ببرد؟ یکى از واعظ‌های قدیمى تهران روى منبر می‌گفت: اهل خانه برای خرید عروسى می‌رفتند، پیرزنی مشغول نماز بود، دستش را در «اِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ اِیَّاکَ نَسْتَعینُ» تکان می‌داد و بالا پایین می‌برد، می‌رقصید، یعنى اینکه تنبک یادتان نرود، هر چه می‌خواهید بخرید، ولی اصلِ کارى آن (تنبک) است! متدیّنین می گویند: خشت اول نماز است، “ما که از این نماز خیر ندیدیم” ولى در شریعت به نماز زیاد اشاره شده که اگر کسى نماز نخواند کافر است، اما ببین، چگونه شیر بی‌یال و دم و اشکم شده است. مگر نه اینکه شرط نماز اخلاص است؟اخلاص چیست؟ یعنی من با شروع نماز از همه جدا شدم تا پیش مخاطب بروم. کسی‌که از همه جا جدا می‌شود، آیا متوجه می‌شود که فلانی از جلویش رد شده که بعد حرکات موزون و رقص باله انجام بدهد تا او بفهمد که این چه می‌خواهد؟ یا اینکه سنگ پرت کند؟مگر آنجا رمی جمرات است که به شیطان سنگ پرت می‌کند؟

منبع: *(1)-من لایحضره الفقیه،شیخ صدوق، کتابُ الصَّلاه،عبدالله ابن ابی‌یَعفور از امام صادق. *(2)- همان منبع، محمّد ابن بَجِیل. *(3)- همان منبع، ابی‌زکریای اَعور.