آیا با امیال جنسی می‌توان اقتدار معنوی را محکم کرد؟ چگونه می‌‌شود با آمار و ارقام بی‌حدّ و حصر به این وعده‌ها دل بست؟

ترمذی در کتاب صحیح خود از انس ابن مالک از پیامبر آورده.

برای دادن جاذبه به وعده‌ها می‌گوید که یکی از زیبایی‌های بهشت در مسائل جنسی است.

در روایات و احادیث هم بسیار گفته‌اند که فلان کار را بکنی اینقدر به تو حورالعین می‌دهند و به عکس هم برای خانم‌ها، غِلمان هست.

به پیغمبر گفتند، آیا ما می‌توانیم حساب این همه موارد جنسی را برسیم؟ گفت بله، برای هر کدامتان نیروی صد نفر در آمیزش داده خواهد شد.

ایرادات اساسی:

1-یکی این است که همان مشترکات با حیوان در بهشت تکرار می‌شود.

این شده تابلوی اعلانات بهشت!
ته ته بهشت این است.

2- مخاطبین معاصر چقدر درگیر مسائل حیوانی بودند که باید به عشقِ این موارد به میادین جنگی کشیده بشوند و کشته بشوند که «تا کشته شدی حورالعین بالای سرت می‌آید»؛ اینها را در روایات و احادیث داریم.

یعنی دین جاذبه دیگری ندارد؟
دینی که فراخور حال مردمِ مادىِ فانىِ خاکى باشد دانه پاشیدنش در همین حدّ است؛
– هر چه دوست دارى می‌خورى،
– هر مقدار بخواهى آمیزش می‌کنى،
– هر چه بخواهى آنجا درخت، شراب و شیر است؛ این انتهاى وعده‌گاه است!

حالا تازه در بحث تخصصىِ خودِ این کلام هم که برویم می‌گوید «هر کس به اندازه صد نفر آمادگى دارد»، الباقی آن چه می‌شود؟

ما در احادیث خیلى داریم بعضی از آنها را هم درآوردیم که در دایرهالمعارف هست.

گاهى وقت‌ها یک لشگر از حورالعین را وعده می‌دهند، خب این لشگر چندین هزار نفر است، چه برسد به صد نفر!

بعد نتیجه‌اش چه می‌شود؟

محصولش این است که در جنگ‌ها که به نام خدا صورت می‌گیرد زن اسیر می‌شود و در همان خانه خودش که درب شکسته شده مورد آمیزشِ قهرآمیز قرار می‌گیرد، بعد هم صورتِ شرعى براى آن درست می‌کنند که این شوهر هم که داشته شوهر او مالک نبوده، چون با اسلام جنگیده است.