کرب و بلا شد وطنم، چه کنم ای خدا

کرب و بلا شد وطنم، چه کنم ای خدا
قتلگهِ مغرم ما، عمر و حیاتم به فنا

این خدا کی آمده حامی شود
تا کجا جانی به اندام ضعیفان می‌شود

سرزمین تَفْ چه نیزاری شده
همچو این میهن نگر، یغما شده

نینوا آمد به گودالِ عذاب
تا که مظلومان کُند غرق عِقاب

این ملت مصدوم، دمادم به فنا است
از شرّ خدای حرجی، رو به جدال است

در کرب و بلا غیر خدا، هیچ نبوده
اسماء و صفات کرمی، هیچ نبوده

➖کربلا نمایشگاه ظلم خداست به مظلومِ عطشانِ عریان که او را در چنگال ظالمین و قدرتمداران قرار داد.

در قتلگهِ شاه شهیدان، از لطفِ مذاهب خبری نیست
ادیان خداوند زمین، شعله شده، راهبری نیست

در خیمه‌گاهِ سرور این خلایق است
آن پاره تن که مرور خشونت است