آیا دینی باقی مانده که آن را در صندوق امانات خدا بسپاریم؟!

در این بخش، می‌توانید گزیده‌ای از تدریس‌های روزانه بروجردی، کاشف توحید بدون مرز، را مطالعه کرده و فایل صوتی آن را بشنوید. ایشان بیش از چهار دهه در جهت ارتقای آگاهی و زدودن خرافات از جامعه به‌طور مستمر تلاش کرده‌اند و حتی در دوران زندان و حصر خانگی نیز از تحقیق، مطالعه و تدریس بازنمانده‌اند.

متن فایل صوتی:

نامهٔ سی و یکم از نهج البلاغهٔ امیرالمومنین

«اِسْتَوْدِعِ [اَسْتَوْدِعُ] اللهَ دِينَكَ وَ دُنْيَاكَ، وَ اسْأَلْهُ [وَ اَسْأَلُهُ] خَيْرَ الْقَضَاءِ لَكَ فِي الْعَاجِلَةِ» از خدا بخواه دین و دنیایت را به امانت بپذیرد. یعنی چه؟ یعنی «اُفَوِّضُ أَمْرِي اِلَى اللهِ اِنَّ اللهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ (۴۴ غافر)»، «تَوَكَّلْتُ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لَا يَمُوتُ، وَ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لَا وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ».

خب، به ودیعه بسپار دینت را «اِسْتَوْدِعِ [اَسْتَوْدِعُ] اللهَ»؛ هم دنیایت را هم آخرتت را، هم معنویات را هم مادیات را. دینمان را به خدا بسپاریم؟ آقا خدا، دین کجاست؟ دینی که هفتاد نوع تجلی و تلقی دارد، دینی که کتابش ذو وجوه است، دینی که همراه با تقیهٔ کامل است، دینی که کَلِّم النَّاسَ عَلَی قَدْرِ عُقُوْلِهِم دارد، دینی که نُه دهمش لاستیک‌هایش پنچر است و این ده چرخ فقط با یک چرخ راه می‌رود، آیا این دین را به خدا بسپاریم؟ این دین به درد عمهٔ خدا می‌خورد. ما دین نداریم، دینی به دست ما نیامده! اگر دین است باید معجزه داشته باشد، معجزه‌اش نماز باران است در نبود پیغمبر، معجزه‌اش استخاره است، معجزه‌اش توکل است، معجزه‌اش دعاست، کدام یک از اینها جواب می‌دهد؟ هیچ کدام!

بعد می‌گوید که «وَ اسْأَلْهُ [وَ اَسْأَلُهُ] خَيْرَ الْقَضَاءِ لَكَ» از او بخواه که حُسن القضا به تو بدهد. آیا می‌دهد؟ آیا در دنیایی که ملعونه هست، معکوسه است، بچه‌‌بازی و غیرواقعی است خیر پیدا می‌شود؟ اگر خیر بود اول باید به جانشینان خودش می‌داد یعنی انبیاء و اولیاء و اوصیاء و ائمه، اگر خیر داشت که «حَتَّی اِذَا اسْتَیْأَسَ الرُّسُلُ وَ ظَنُّوا اَنَّهُمْ قَدْ کُذِبُوا (۱۱۰ یوسف)» نمی‌شد که همهٔ انبیاء سوءظن پیدا کنند، همهٔ انبیاء به خدا بگویند که همه‌اش کلک بوده، الهامات ‌واهی بوده، وحی کدام است!
«سوال کن، مسئلت کن بهترین قضا را».