چون رمضان آمد و وقت
هر لحظه مرا باد حرج
کفایت کن چنین خلق ضع
اسفند دونه دونه، مشک
هر که را بینی بنالد
چون کتک میزند این م
رفته از جانِ همه، هم
چو دانشجوی ما را سار
هوشنگ معین زاده، در
درود بر اسپینوزای دو
