افسردگی و دلمردگی و بی‌ انگیزگی، نتیجهٔ مرگ‌مداری است.

این سند، بخشی از فایل تدریسی روزانه بروجردی، کاشف توحید بدون مرز به شاگردانش می باشد که بیش از یکدهه در هر شریطی اعم از زندان و حصر در منزل ادامه داشته است.

متن فایل صوتی:

– «امام علي علیه السَّلام: مَنْ صَوَّرَ اَلْمَوْتَ بَيْنَ عَيْنَيْهِ خَفَّ اَلْاِهْتِمَامُ بِأَمْرِ اَلدُّنْيَا عَلَيْهِ».

کتاب عیون الحکم والمواعظ صفحه ۴۶۰، از امیرالمؤمنین است.

«مَنْ صَوَّرَ اَلْمَوْتَ بَيْنَ عَيْنَيْهِ خَفَّ اَلْاِهْتِمَامُ بِأَمْرِ اَلدُّنْيَا عَلَيْهِ» هر کس مرگ را در مقابل چشمانش قرار دهد اندوه امور دنیویش ناچیز می‌شود. می‌گوید زنده زندگی می‌خواهد. آدم زنده نباید همتش به زندگی باشد؟ نباید تلاش کند؟ مگر خود قرآن نمی‌گوید «لَيْسَ لِلْاِنْسَانِ اِلَّا مَا سَعَى ﴿۳۹﴾ وَ اَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَىٰ ﴿۴۰ نجم﴾»؟ آدم باید کار کند تا زندگی‌اش بچرخد.

اینجا امیرالمؤمنین می‌گوید کسی که صورت مرگ را قیافهٔ ملک‌الموت را حضور عزرائیل را در کنار خودش حس کند دستش شل می‌شود و دیگر دنبال کار نمی‌رود. آیا این دین، دین مردگان است یا دین زندگان است؟ چرا باید مردم به فکر مرگ باشند؟ زندگی‌شان را چه کسی اداره کند؟ پس چرا می‌گویی برو ازدواج کن؟ چرا می‌گویی بچه‌دار شو؟ چرا می‌گویی خدا روزی تو را می‌رساند؟ اینجا امیرالمؤمنین می‌گوید که باید به فکر مرگ بود تا دل و دماغ کار کردن نداشته باشی.

این معارضات در دین را چکار کنیم؟ یعنی دین آمده فایده‌اش این است که مردم را از مردن بترساند؟ دیگر خاصیت دیگری ندارد؟ یعنی مذهب قدرت ندارد دست مردم را بگیرد زیر بغلشان را بگیرد کمکشان کند و مشکلات اقتصادی آنها را حل کند؟ بهترین راه همین است که از او توقع نداشته باشی که چیزی به تو بدهد، بگوید که برو فکر مرگ باش، برو قبر بکن برو داخل قبر، کفن بپوش در قبر بخواب، به فکر رفتن باش. پس دین نمی‌تواند برای زندگی باشد. طبق این سند و اسناد مختلف، دین برای مردن است.