چقدر شبیه روابط انسانی است!

در این بخش، می‌توانید گزیده‌ای از تدریس‌های روزانه بروجردی، کاشف توحید بدون مرز، را مطالعه کرده و فایل صوتی آن را بشنوید. ایشان بیش از چهار دهه در جهت ارتقای آگاهی و زدودن خرافات از جامعه به‌طور مستمر تلاش کرده‌اند و حتی در دوران زندان و حصر خانگی نیز از تحقیق، مطالعه و تدریس بازنمانده‌اند.

متن فایل صوتی:

📕 کتاب اصول کافی جلد ۳ صفحه ۴۸۹، از رسول الله است.

«لِجَبْرَئِيلَ يَا جَبْرَئِيلُ اَيُّ اَلْبِقَاعِ اَحَبُّ اِلَی‌ اللهِ قَالَ اَلْمَسَاجِدُ وَ اَحَبُّ اَهْلِهَا اِلَی‌ اللهِ اَوَّلُهُمْ دُخُولاً وَ آخِرُهُمْ خُرُوجاً» محدود سازی خداست، حواستان باشد به آن درسی که می‌گفت خدا حد ندارد محدودیت ندارد. اینجا پیغمبر به جبرائیل می‌گوید «خدا کدام خانه را دوست دارد»؟ دوست داشتن یک امر انسانی است نه الهی! بعد می‌گوید «مساجد»!

ما از جناب دحیة ابن خلیفهٔ کلبی که نام جبرائیل روی او گذاشتند سوال می‌کنیم: آیا این خدایی که مطرح می‌کنید «لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْاَرْضِ (۶۴ حج)»، «لَهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَنْ فِي الْاَرْضِ (١٨ حج)»، این خدایی که خالق جبرائیل است، هیکل واقعی او پایش طبقهٔ هفتم زمین است، سرش طبقهٔ هفتم آسمان است، آیا این کرهٔ زمین برای او دیدنی هست؟ یک ذره گَرد نیست! آفتاب از شیشه به اتاق تابیده، نگاه می‌کنی یک ستون ذرات است معلق در هوا که با نور خورشید دیده می‌شود، یک دانه از این ذرات، قابل شمارش نیست، بگو یک میلیارد ذره است، یک دانه از این ذرات، کرهٔ زمین است در برابر هستی، آن وقت وای به حال اینکه بخواهد هستی بخش بگوید «خانهٔ من، آن خانه‌هایی که دوست دارم مساجد است».

بعد می‌گویند که عقل باید تصحیح کند تأیید کند، خب عقل رد می‌کند دیگر! این وضعیت دین است؛ بچه‌بازی! دقیقاً همین دین به درد این کرهٔ زمین می‌خورد که قرآن می‌گوید «وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا اِلَّا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ (۳۲ انعام)» همه‌اش بازی است، سرگرمی است، مسخره است. بعد هم در قرآن می‌گوید به این خدایی که در قرآن عرضه شده اعتماد نکنی‌؛ «وَ لَا یَغُرَّنَّکُم بِاللهِ الْغَرُور (۵ فاطر)»!

ببین چقدر قشنگ دارد فریاد می‌زند که همه‌اش دروغ است! منتهای مراتب تقسیم بندی جامعه بر پایهٔ حرف قرآن است؛ «وَ اَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ (۱۰۳ مائده)» اکثریت قاطع مردم بی‌ عقل هستند، آنهایی که متشرع هستند مغزشان را با وحی پر کرده‌اند، وحی هم یعنی وهم، خیال!